Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι συνιδιοκτήτες ακινήτου δεν μπορούν να συμφωνήσουν στην από κοινού χρήση και εκμετάλλευσή του. Στις περιπτώσεις αυτές, προβλέπεται η δυνατότητα απεμπλοκής τους από την κοινή ιδιοκτησία (συγκυριότητα) επί του ακινήτου, με τη διαδικασία της “διανομής”.
Η διανομή είναι είτε αυτούσια, όταν το κοινό πράγμα μπορεί να χωριστεί σε αυτοτελή μέρη (π.χ. μια πολυκατοικία με δύο ορόφους), αλλιώς το δικαστήριο διατάζει την πώληση του ακινήτου με πλειστηριασμό, οπότε το τίμημα της πώλησης περιέρχεται σε κάθε ιδιοκτήτη ανάλογα με την μερίδα ιδιοκτησίας του στο αρχικό ακίνητο.
Αν δεν συμφωνούν όλοι οι κοινωνοί – συνιδιοκτήτες για τη λύση της κοινωνίας με διανομή, κάθε κοινωνός μπορεί να ζητήσει τη δικαστική διανομή. Αυτή η διαδικασία συνήθως είναι χρονοβόρα και έχει σημαντικό κόστος.
Εκτός της δικαστικής διανομής, πλέον υπάρχει η δυνατότητα διανομής με διαμεσολάβηση, η οποία διεξάγεται ενώπιον διαπιστευμένου διαμεσολαβητή, προκειμένου να προσπαθήσουν τα μέρη – συνιδιοκτήτες να αποφασίσουν συναινετικά τη διανομή του ακινήτου.
Το γραφείο μας χειρίστηκε επιτυχώς περίπτωση όπου κληρονόμοι ενός διαμερίσματος, το οποίο δεν ήταν επιδεκτικό αυτούσιας διανομής, λόγω της μικρής επιφάνειάς του, (δηλαδή δεν μπορούσε να διαιρεθεί σε τόσα μέρη αντίστοιχα με τα ποσοστά συγκυριότητας όλων των συγκληρονόμων), αποφάσισαν να καταφύγουν στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης και να αποφύγουν τη χρονοβόρα διαδικασία προσφυγής στα Δικαστήρια.
Κατά τη διάρκεια της Διαμεσολάβησης, στην οποία όλοι οι συνιδιοκτήτες εμφανίστηκαν μαζί με τους δικηγόρους τους, και ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη βοήθεια του Διαμεσολαβητή, οι συνιδιοκτήτες συμφώνησαν να πωληθεί το κοινό ακίνητο και να λάβει καθένας από τους συγκυρίους το ποσό που του αναλογεί.
Στο τέλος της διαδικασίας, υπογράφηκε το πρακτικό επιτυχούς διαμεσολάβησης, και κατ’ αυτόν τον τρόπο οι συγκληρονόμοι απέφυγαν την επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία δικαστικής επίλυσης της διαφοράς τους.